Андрэ Моруа - Вяртанне з палону (на белорусском языке) Страница 2

- Элен!

Нiхто не адказваў. Ён паклiкаў гучней:

- Элен!.. Элен!..

Напалоханы маўчаннем, ён падышоў блiжэй i ўбачыў праз акно стол, сервiраваны на дваiх, кветкi i бутэльку вiна. Гэта быў удар у самае сэрца. Ён пахiснуўся i прытулiўся да сцяны.

"Божа! - падумаў ён... - Яна жыве не адна!"

Калi праз гадзiну Элен вярнулася, суседка ёй сказала:

- Бачыла я твайго Рэно. Пабег на дарогу, Я звала, я крычала, але ён i твару не паказаў.

- Пабег?.. Куды? У якiм кiрунку?

- На Тывiе.

Яна кiнулася да мэра, якi нiчога не ведаў.

- Баюся, пане мэр... Страшэнна баюся... Рэно - чалавек уражлiвы i вельмi раўнiвы... На стале былi прыборы... Ён iх бачыў i не здагадаўся, што гэта яму... яму я паставiла... Пане мэр, знайдзiце яго зараз жа!.. Знайдзiце!.. Ён такi, што можа не вярнуцца... А я ж яго так люблю!

Мэр спешна паслаў веласiпедыста на станцыю Тывiе, падняў на ногi палiцыю, але Рэно Леймары знiк. Элен прасядзела каля стала ўсю ноч. Было душна, горача. Пачалi ўжо i кветкi вянуць... Яна нiчога не ела.

Прайшоў дзень, потым тыдзень, потым месяц...

Ужо больш як два гады мiнула з таго часу, а пра яго нiякiх чутак. Я запiсаў гэту трагiчную гiсторыю ў надзеi, што ён яе прачытае i вернецца.

Пераклад: Юрка Гаўрук